مدل سازی نمادین (SyM) یک روش درمانی است .
که برای ایجاد تغییرات مثبت، از نمادها، استعاره ها و مدل سازی استفاده می کند.
در مدل سازی نمادین درمانگر از زبان صریح و بیان مشخص برای کمک به افراد استفاده می کند.
تا آنها ادراکات بدنی – ذهنی نمادین و استعاره ای را بشناسند.
و با استفاده از آن، یک مدل مناسبی را برای تجربیات خودشان ایجاد کنند.
در حین پروسه مربوط به درک معنای این استعاره ها، درمانگر می تواند.
در حین کار به افراد، زوج ها، خانواده ها و گروه ها کمک کند .
تا آنها به یک خود آگاهی، آرامش درونی و حس بهزیستی بهتری دست یابند.
شناخت مدل سازی نمادین.
تاریخچه مدل سازی نمادین.
استفاده از نماد ها، استعاره و تصویر سازی ذهنی در درمان.
مثالی در مورد مکالمه قابل استفاده در حین دوره.
محدودیت های مدل سازی نمادین.
شناخت مدل سازی نمادین
مدل سازی نمادین بر مبنای این قضیه است که نماد ها .
و استعاره ها در درون سیستم اعصاب افراد قرار گرفته اند.
افراد تمایل دارند تا از استعاره ها به عنوان ابزاری برای نشان دادن .
تجارب درونی استفاده کنند که آن تجارب را برای درمانگر بازگو می کنند.
برای مثال، فردی که نسبت به اخبار آینده نگرانی دارد ممکن است.
که نگرانی خود را با گفتن “احساس می کنم که در لبه پرتگاه یک صخره قرار دارم.
اخبار خوب و من طناب همانند خط زندگی به هم متصل هستیم .
و اخبار بد و من، به مرگ من منجر می شود” بیان کند.
این استعاره نه تنها تجربه درونی فرد را نشان می دهد.
بلکه همچنین یک شناخت و آگاهی در مورد ساختار دنیای درون فرد در مواجه با اخبار موثر.
که قابلیت تاثیر گذاری بر زندگی فرد دارند را ارائه می دهد.
یک استعاره می تواند به صورت دقیق بیانگر احساس یک فرد باشد، و همچنین ممکن است .
که یک استعاره کاملا اشتباه باشد و منجر به وخیم تر شدن وضعیت فرد شود.
به همین دلیل پروسه مدل سازی نمادین می تواند مفید باشد و نقش موثری در درمان فرد.
یا وخیم تر شدن اوضاع فرد داشته باشد. درمانگر ها به افراد کمک می کنند.
تا استعاره ها را بشناسند و مفید یا غیر مفید بودن آن را شناسایی کنند.
مدل سازی نمادین
مدل سازی نمادین
مدل سازی نمادین شامل سه جزء اصلی می باشد:
استعاره اتوژنیک (خود زاد). اتوژنیک به معنای “تولید خود به خودی” می باشد.
و در این مورد، استعاره اتوژنیک به یک استعاره ای اشاره دارد.
که توسط فرد مراجعه کننده استفاده می شود و به درمان کلی وی منجر می شود.
برای مثال زنی که فورا تسلیم می شود و از کار خودش دست بر می دارد.
ممکن است این فرآیند را به صورت زیر بگوید: “من فقط حس می کنم.
که ترجیح بدهم ماشین را در پارکینگ نگه دارم .
به جای اینکه رانندگی کنم و با خطر تصادف مواجه باشم”.
مطالب و مقالات سایت ” مشاوره خانواده” توسط تیم تخصصی مشاوران و روانشناسان تهیه و پشتیبانی شده است.
اصول مدل سازی
مدل سازی به فرد این اجازه را می دهد تا یک بیان منظمی در مورد واکنشی که می خواهند.
نسبت به موقعیت ها یا ریسک های مختلف داشته باشند، ارائه دهد.
به عبارت دیگر، مدل سازی نمادین از نوعی مدل سازی استفاده می کند.
که به افراد کمک کند تا پروسه و فعالیت های خود را برنامه ریزی کنند.
درمانگر به استعاره های زبانی گوش نمی کند و فقط به تمامی استعاره های غیر زبانی گوش می دهد.
این استعاره ها عبارت از روش هایی هستند که فرد با استفاده از آن ادراکات خود را تنظیم می کند .
در برخی مواقع، زمانی که استعاره به صورت کامل ایجاد شد، مدل سازی می تواند .
در مشخص کردن جایی که فرد آسیب دیده است، مفید باشد.
برای مثال، فرد استعاره زیر را به اشتراک می گذارد:
“احساس می کنم که روی تردمیل هستم: همیشه می دَوَد ولی به هیچ جایی نمی رسد”.
درمانگر می تواند به وی کمک کند و یک مدل برای وی تعیین کند.
تا وی در زندگی روزمره خود انجام دهد و باعث شود که درک وی مطابق با مدل جدید باشد.
زبان مدل سازی نمادین
یک بار که استعاره خودش را بیان می کند، درمانگر ها از زبان و گفتار صریح استفاده می کنند تا به کمک کنند.
که استعاره فرد، بدون صدمه دیدن و از بین رفتن آن استعاره ها پیشرفت کند.
درمانگر سوالاتی را از فرد می پرسد که هیچ تاثیری بر روی استعاره ندارد .
ولی مفهوم سازی خود فرد را در مورد استعاره پیشرفت می دهد.
سوالات زبان صریح با هدف تشویق افراد به کشف کردن معنای نمادین استعاره ها برای خودشان طراحی می شود.
برای مثال، در زمانی که فرد درمانجو می گوید که “چیزهای زیادی روی بشقاب من است”.
درمانگر می تواند با گفتن این عبارت واکنش دهد که “چیزهای زیادی در بشقاب شما است.
چه چیزهایی در بشقاب شما است؟” درمانگر از کلمات خود فرد استفاده می کند.
تا معنای عکس استعاره را نشان دهد و بعد از آن بدون هیچ نوع تاثیر گذاری.
بر روی جواب در مورد جزئیات بیشتر سوالاتی می پرسد.
این مولفه ها می توانند همراه با هم یا به صورت مجزا مورد استفاده قرار گیرند.
علاوه بر آن، پروسه مدل سازی نمادین می تواند برای مدل سازی استراتژی های موفق.
تسهیل رشد و تغییر و یا ایجاد استعاره های جدید به کار گرفته شود.
تاریخچه مدل سازی نمادین
مدل سازی نمادین توسط روان درمانگر هایی به اسم جیمز لاولی[1] و پنی تامپکینز[2] .
و از طریق همکاری آنها با موسس روش زبان صریح و یک روان درمانگر به اسم دوید گروو[3] معرفی شد.
لاولی و تامپکینز که هر دو به برنامه نویسی عصبی – زبانی (NLP) علاقمند بودند.
در طول دوره آموزشی سطح اولیه NLP و در سال 1991 با هم ملاقات داشتند.
NLP بر هر دو این افراد تاثیر گذاشت و تفکرات آنها را در حد قابل توجهی تغییر داد .
و این امر منجر به معرفی و توسعه روش درمانی مدل سازی نمادین شد.
NLP شامل یک فرآیندی می باشد که الگوهای درونی افراد را بررسی می کند .
الگوهای درونی مدل سازی
و از کارکرد فرد شروع می شود و به برنامه ریزی مجدد هر چیزی که مشکل زا می باشد، منتهی می شود.
لاولی و تامپکینز در سال 1993 و در یکی از جلسات اثبات علمی گروو با او آشنا شدند.
لاولی و تامپکینز به کاری که روش درمانی استعاره ای گروو در مورد قربانیان آسیب دیده می کرد.
علاقمند شدند و شروع به مطالعه در این زمینه کردند. کار مدل سازی و استعاره ای آنها با هم ترکیب شد.
و در اواسط دهه 1990 آنها شروع به کاری کردند .
که در زمان کنونی به اسم پروژه مدل سازی 5 ساله دوید گروو و کار درمانی وی شناخته می شود.
این پروژه باعث شد که آنها روش مدل سازی نمادین را توسعه دهند.
مدل سازی نمادین
منبع : مدل سازی نمادین