مشاور جوان

ناراحتی و غمگین بودن یک واکنش کاملا طبیعی و سالمی می باشد. با این وجود، غمگین بودن یک فردی که دوستش دارید، به خصوص یکی از والدینتان، منجر به ایجاد اضطراب در شما خواهد شد.

در صورتیکه نسبت به غمگین بودن والدینتان مطمئن نباشید، باید علائم موجود در آنها را بررسی کنید.

بعد از آن می توانید هر کاری که از دستتان بر می آید را بکنید و در حین مقابله با ناراحتی شان در کنارشان باشید. با این وجود، غمگین بودن بیشتر شبیه به افسردگی می باشد.

بنابراین بهتر است که همچنان مواظب والدین خودتان باشید تا وضعیت روانی و عملکردشان بدتر نشود.
روش یک – توجه کردن به رفتارهای صورت گرفته در نتیجه غمگین بودن

1? هر نوع تغییر در رفتار آنها را زیر نظر داشته باشید.

در اغلب مواقع، ناراحتی و غمگین بودن منجر به ایجاد تغییراتی در رفتار والدینتان خواهد شد.

برای مثال، ممکن است آنها در حالت نرمال یک فرد پرحرفی باشند، ولی اخیرا خیلی ساکت شده باشند. هر نوع تغییر قابل ملاحظه در رفتار و کارهای روتین آنها را تحت نظر داشته باشید.

ممکن است آنها در طول یک رویداد یا مکالمه کمتر از حد معمول حرف بزنند و بیشتر در خودشان باشند. همچنین این مورد می تواند یک علامتی از ناراحتی و غمگین بودن باشد.

2? مراقب بودن نسبت به علائم گریه کردن.

یک پدر یا مادر غمگین ممکن است که خیلی زیاد گریه کند.ممکن است متوجه متورم شدن یا قرمز شدن چشمان شوید.

ممکن است دستمال کاغذی های استفاده شده زیادی در اطراف صندلی محبوب آنها وجود داشته باشد. حتی ممکن است آنها را در حال گریه کردن هم ببینید.

این وضعیت می تواند اضطراب آور باشد، ولی گریه کردن یک مورد بدی نیست. در واقع گریه کردن باعث می شود که آنها عواطف دردناک و اذیت کننده را بیرون بریزند.

3? وجود داشتن هر نوع مشکل مربوط به شنیدن یا توجه کردن را در آنها بررسی کنید.

برخی از افراد که غمگین هستند، ممکن است آنقدر در فکر غوطه ور شوند که با یک سری مشکلاتی مواجه شوند.

به همین دلیل، ممکن است متوجه شوید که پدر یا مادرتان نمی تواند در طول یک مکالمه یا در حین کار کردن تمرکز خودش را حفظ کند.

برای مثال، ممکن است در مورد روزی که پشت سر گذاشته اید با مادرتان صحبت کنید، ولی یک لحظه متوجه شوید که او از شما فاصله گرفته است.

در این صورت می توانید بپرسید “مامان؟ آیا حرف هایم را شنیدید؟” تا دوباره بتواند به حرف های شما توجه کند.

4? بررسی کنید که آیا از طرف دوستان یا خانواده شان طرد شده اند.

یک شخص افسرده اصلا دوست ندارد که در کنار افراد دیگری قرار بگیرد. شاید این افراد دوست داشته باشند که در تفکرات خودشان غرق شوند یا اینکه وانمود به خوشحال بودن کنند. پدر یا مادرتان ممکن است تنها باشد و از سایر افراد دور شود.

همچنین ممکن است متوجه شوید که آنها به تماس های تلفنی پاسخ نمی دهند یا از دیدن افرادی که به ملاقاتشان آمده اند، اجتناب می کنند.

هر نوع انزوا و گوشه گیری می تواند نگران کننده باشد، بنابراین بررسی کنید که آیا والدینتان در اغلب مواقع تنها هستند.

5? برنامه خواب و عادت های غذایی آنها را بررسی کنید.

در صورتیکه والدینتان ناراحت و غمگین باشند، ممکن است در رابطه با خواب مشکل داشته باشند و شما در طول شب، صدای حرکت کردن آنها را بشنوید.

همچنین این امکان وجود دارد که آنها بیش از حد بخوابند و هیچگونه تمایلی به بیدار شدن نداشته باشند.

علاوه بر این، یک فرد افسرده ممکن است که در موقع غذا، خیلی کم غذا بخورید یا بیش از حد غذا بخورد و دچار یک نوع بی حسی باشد.
6? هر نوع استرس موجود در زندگیشان را در نظر داشته باشید.

منابع اصلی و کم اهمیت استرس می توانند منجر به ایجاد افسردگی شوند، بنابراین باید بررسی کنید که اخیرا چه اتفاقاتی در زندگی آنها افتاده است.

در صورتیکه آنها دچار یک استرس قابل توجهی شوند، همانند فوت کردن یکی از افراد نزدیک، جابجایی، جدایی از یک رابطه یا طلاق، در این صورت باید بررسی کنید که به چه نحوی این شرایط را تحمل می کنند.
7? تاثیرات جانبی داروهای مصرفی شان را مد نظر داشته باشید.

برخی از داروها می توانند منجر به ایجاد احساس ناراحتی یا افسردگی شوند؛ بنابراین باید این مورد را هم در نظر داشته باشید.

تاثیرات جانبی داروهای مصرفی والدینتان را بررسی کنید تا به صورت دقیق تری بتوانید در رابطه با ریسک افسرده بودن آنها تصمیم گیری کنید.
روش دو – کمک کردن

1? بررسی کنید که آیا آنها می خواهند با شما صحبت کنند.

در صورتیکه متوجه علائم غمگین بودن والدینتان شوید، در این صورت بهتر است که به آنها کمک کنید.

به پیش این افراد بروید و به آنها بگویید که متوجه یک تغییری در رفتارشان شده اید. از آنها بپرسید که آیا دوست دارند در رابطه با این موضوع صحبت کنند.

در صورتیکه فکر می کنید دلیل غمگین بودن والدین را می دانید – دلایلی همانند فوت کردن یکی از اعضای خانواده، از دست دادن شغل یا جدایی یا طلاق – می توانید از آنها بپرسید که آیا به این علت ناراحت هستند.

برای مثال می توانید بگویید که “پدر، من مطلع هستم که بعد از جدا شدن مادر، شرایط کاملا سختی دارید. من به خاطر شما در اینجا هستم. آیا دوست دارید در این رابطه صحبت کنیم؟”

احتمالا والدینتان به دلیل اینکه نمی خواهند شما را هم نگران کنند، هیچ تمایلی به صحبت کردن در رابطه با عوامل ناراحت کننده شان نخواهند داشت.

2? از آنها بپرسید که چه کمک هایی می توانید بکنید.

ممکن است در حین صحبت کردن در رابطه با عامل ناراحت کننده متوجه شوید که می توانید یک سری کمک هایی به آنها ارائه دهید.

در صورتیکه مطلع باشید که والدینتان در نتیجه یک سری موارد خاصی احساس بهتری پیدا می کنند، سعی کنید این موارد را برای آنها تهیه کنید.

در غیر اینصورت می توانید در کنارشان حضور داشته باشید و بپرسید که چه کمکی می توانید بکنید.

برای مثال می توانید پتوی محبوب مادرتان را برایش بیاورید و یک فنجان چای بابونه برایش درست کنید.

همچنین می توانید بگویید که “می توانم درک کنم که ناراحت هستید. چه کمکی از دست من بر میاید؟”

3? یک حریمی را برای آنها در نظر بگیرید.

با وجود تلاش هایی که می کنید، در برخی مواقع والدینتان می خواهند که تنها باشند. این مورد کاملا عادی است.

تنها بودن برای یک مدت زمان خاص و بررسی کردن عواطف منفی می تواند به آنها کمک کند تا از این شرایط خارج شوند.

در صورتیکه والدینتان پیشنهاد کمک شما را رد کنند، فقط باید آنها را تنها بگذارید.

در این صورت می توانید بگویید “بسیار عالی، شما را تنها می گذارم. در صورتیکه به کمک نیاز داشته باشید، من پایین پله ها هستم.”
این موضوع را بپذیرید که بهبود آنها وظیفه شما نمی باشد

منبع : غمگین بودن والدین